‘Beste mama. Of: liefste mama. Ik weet het niet. We dragen zelden het hart op de tong. We kwamen elkaar recent pas (opnieuw) tegen. Tot voor kort liepen onze wegen anders, steeds verder van elkaar weg.’ Dit schreef theatermaker en acteur Neal Leemput een tijd geleden in een brief aan zijn moeder. Nu maakt hij een voorstelling over, met en voor haar. Over wat het betekent om zoon of moeder te zijn in de kantlijn van, en ondanks, je eigen leven. Over de homoseksuele zoon van een alleenstaande moeder. En over de alleenstaande moeder van een homoseksuele zoon. (Verder was alles rustig in het dorp).

Neal Leemput is het gewoon om op het podium te staan. Zijn mama niet. Ze wilde enkel meedoen op voorwaarde dat ze een mooie jurk kreeg. Dat werd geregeld.

De moeder laat zich met plezier meeslepen in een tacky imitatie van ‘Bridge over troubled water’ van Simon & Garfunkel: zij en haar zoon lipsyncen de song in een geïmproviseerd kleed van knalroze kunststof tule, met een rood potlood als microfoon. Pure camp, op huiskamerformaat.  (Pieter T’Jonck, Pzazz, 28/9/2020)

Tips!

• Meer weten over deze voorstelling? Beluister de podcast  ‘Dans beluisterd – aflevering 2’.
• Stadsmagazine Chipka interviewde Mohamed (en Neal Leemput) over dansen met hun moeders. Lees het artikel.