een wonderlijk sprookje over opgroeien en (over)leven

Ooit was hij een boom. Nu moet hij leven als mens. Dankzij zijn benen kan hij zich voortbewegen van punt naar punt. Met zijn ogen kan hij jou bekijken. Via zijn mond wekt hij klanken op en legt hij contacten. Maar vanbinnen is er enkel honger.
We zien de beroemde houten cyborg als een hedendaagse figuur die probeert op te groeien met een overvloed aan keuzes. Ondanks die grenzeloosheid vindt hij nergens vervulling. Buiten de werkelijkheid van het logge lichaam waarin hij zichzelf voortsleept, schijnt alles vloeibaar of vluchtig. En zelfs zijn eigen lijf valt niet te bedwingen.

‘Het meest treffend is het fysieke spel van Jef Hellemans. Het is verbluffend hoe hij zijn lichaam, of beter verschillende lichaamsdelen an sich, laat bewegen, als waren het zelfstandige objecten, los van hem. Hoekig en houterig is hij als een marionet, slap dansend als een kronkelend koord, onvoorspelbaar als een repetitieve robot, stuntelend als een mechanisch kaduke pop, lichtvoetig als een danspop. (…) Zijn sprekende en stralende ogen, zijn dansante bewegingen, zijn fysieke kunsten, het is een puur genot om hem bezig te zien!’ (Tuur Devens, Theaterkrant, 04/08/2022)