Latijnse literatuur is nagenoeg ondenkbaar zonder haar Griekse voorbeelden en modellen. Dat geeft soms aanleiding tot het vooroordeel dat de ‘originele’ Griekse literatuur meer aandacht verdient en interessanter is dan haar ‘nabootsingen’ in het Latijn.

In zes lessen gaan we na wat Latijnse auteurs (Caesar, Catullus, Horatius, Lucretius, Tacitus, Vergilius) hun lezers precies beloven, hoe ze reeds in de inleiding op hun werk het verschil proberen te maken met hun Griekse modellen, en in welke zin ze hun ambitie om die modellen te overtreffen willen waarmaken.