De ster van het ensemble is ongetwijfeld de 24-jarige Oskar Stalpaert. De jonge danser met het syndroom van Down is gemaakt voor het podium. "En toch word ik liever acteur."

Platform-K / Michiel Vandevelde / Philippe Thuriot - The Goldberg Variations (vr 16 okt) wordt ingeleid door Karlien De Savoye (gratis). 

Lees het volledige interview hieronder of blader in de onlineversie van stadsmagazine Chipka.

 

 

 

 

 

 

 

Zelf mochten we accordeonist Philippe Thuriot enkele vragen stellen:

Hoe ben je bij dit project betrokken geraakt?

Door een samenloop van omstandigheden. Ik had The Goldberg Variations al in mijn vingers voor een wereldtournee met een ander dansgezelschap. Bach schreef een van de moeilijkste werken om te spelen. De partituur is oorspronkelijk voor clavecimbel bedoeld en ik heb die omgezet voor accordeon. Je ziet, ik hou van een uitdaging. (lacht) Tijdens de academische opening van de VUB was mij gevraagd om Michiel Vandevelde te begeleiden die dansimprovisaties op The Goldberg Variations deed. Achteraf raakten we aan de praat in de loge en maakten we plannen om hier verder mee te gaan. Nu, samenwerken met dansers is altijd interessant. Ze verplichten je om anders naar de muziek te kijken. Je voelt dat ook aan de reacties van het publiek. Ook thuis ontsnap ik er niet aan: mijn twee kinderen zijn professionele dansers (lacht).

Wat spreekt je er in aan?

Zo’n vijf jaar geleden speelde ik met het Gentse Les Ballets C de la B mee in een project met dansers met Down. Dat was zeer indrukwekkend, fascinerend en bij wijlen grappig. Inge Lattré, artistiek coördinator bij Platform-K, vroeg me om dit nog eens te doen. Vandaag kruisen onze wegen opnieuw. Het podium delen met dansers van verschillend allooi is heel pakkend.

 

Wat is jouw rol in het geheel?

Zonder te veel poeha: de muziek is het geraamte van deze voorstelling. Het spreekt voor zich dat mijn rol belangrijk is. De essentie is uiteindelijk Bach en zijn monumentale werk. Normaal vergt het veel concentratie van de luisteraars, maar in deze vorm is het veel toegankelijker. Je focus verspringt tussen de dans en de muziek. Je voelt het stuk beter aan. De breekbaarheid van de dansers versterkt dit alleen maar.

 

Welke uitdagingen waren er?

Er zijn nog dagelijks uitdagingen. Die moeten er ook zijn om me scherp te houden. De muziek is zo moeilijk dat je ze elke keer opnieuw moet benaderen alsof het de eerste keer is. Als ik mijn concentratie verlies, lukt het niet. In deze tijden mogen we ons gelukkig prijzen dat we de voorstelling al regelmatig hebben kunnen spelen. Het is een kleinschalig project waardoor we overal door de mazen van het web zijn geglipt. We traden al op in Potsdam, Berlijn, Bremen (met mondmasker) en na Aalst trekken we naar Polen. De samenwerking met de dansers verloopt ook heel vlot.

 

Wat houdt je hier in Aalst?

Oorspronkelijk ben ik een Tervurenaar die nu al 25 jaar in de regio Aalst woont. Ik ben geen chauvinist, maar ik woon hier graag. Een tip uit mijn dorp: de kerk van Gijzegem heeft een prachtige akoestiek. In Aalst zelf zijn De Werf en Netwerk fantastische plaatsen met een sterk programma. Wat ik wel mis is een aanbod klassieke muziek. Toch een schakel die ontbreekt in de cultuurprogrammering van een stad als Aalst.

 

Gelukkig hebben we vrijdag iets om naar uit te kijken!