Een strakke collectie onvervalste, onversneden Hooverphonic goodness

Alex Callier is in zijn nopjes. En terecht. ‘Looking for Stars’ biedt met de leadsingle ‘Romantic’ vintage Hooverphonic à la ‘Anger Never Dies’ voor de fans van John Barry, maar bevat evenzeer de bezwerende, ongrijpbare elementen die ‘Pink Fluffy Dinosaurs’ of ‘Jackie’s Delirium’ tot fanfavorieten van de vorige platen maakten. ‘Looking for Stars’ zwalpt tussen triphop, James Bond, funk en geprogrammeerde tracks.

Geen hokjesdenken hier, in een ideale wereld stelt de luisteraar zelf zijn playlist samen. Bovendien heeft Hooverphonic met Luka Cruysberghs goud in handen: een nieuwe zangeres, maar een vertrouwd geluid. Ze is niet zomaar ‘de volgende zangeres’, al kan ze veel verschillende Hooverphonictracks aan. Ze is zorgeloos en vrolijk, maar zingt nummers die dreigend melancholisch of allesbehalve romantisch zijn.

Elke Hooverphonicplaat bevat wilde zijsprongen, maar toch slaagt de band er steevast in om met een groot publiek te connecteren. Al twintig jaar zijn ze actueel. ‘2 Wicky’, ‘Eden’, ‘Mad About You’, ‘Amalfi’, ‘Badaboum’ én ‘Romantic’, allemaal nummers die de mensen willen horen. Een setlist opstellen, is altijd een beetje verliezen, want er zijn zo veel favoriete nummers.

Meer over de nieuwe plaat

Het titelnummer en ‘Uptight’ hebben het meeste hitpotentieel, en zijn the obvious singles. ‘Uptight’ biedt dikke 80s funk, en is ideaal dansvloermateriaal, maar het is nooit exacte wetenschap. Wat Callier betreft, kunnen ‘Paranoid Affair’ of ‘Concrete Skin’ zelfs nog grotere hits worden: ‘Paranoid Affair’ is de perfecte combinatie tussen catchy melodie en dreigende melancholie. ‘Sleepless’ is misschien te donker voor de radio. Vandaag moet het allemaal happy en fun-fun-fun zijn. Je mag tegen je vrienden ook niet zeggen dat je je vandaag wat minder voelt. Maar ik ben erg tuk op het nummer. Die dualiteit is dikwijls aanwezig in onze nummers. Met zwarte humor kan je immers nog wat binnensmokkelen. 'Romantic' is geen romantisch nummer, maar op het eerste zicht is het dat wel. ‘We’re looking for stars, but we only find sugar’, heeft in zijn problematiek ook een ironische kant. Het is op een bepaalde manier ook grappig om een zorgeloos, vrolijk, 17-jarig meisje ‘I’m a horrible person’ te laten zingen terwijl het voor sommige mensen bittere ernst kan zijn . Het is een van Luka’s favoriete nummers om te zingen.’

‘Feathers & Tar’, een iconisch beeld uit de cowboysfilms, drijft op een perfecte triphopbeat en kan als een spirituele sequel op ‘Jackie Cane’ beschouwd worden. ‘Absoluut, dat nummer is mijn ode aan country en Morricone. Tekstueel is het een vreemde eend in de bijt, een echt verhaaltje verteld in de derde persoon. Ik heb altijd een grote voorliefde voor cowboynummers gehad. Give me Lee Hazlewood any day, please.’