‘We don’t stop playing because we grow old, we grow old because we stop playing.’ (George Bernard Shaw)

Noem het geen compilatie, geen greatest hits en al zeker geen nostalgische bui, maar na vijf succesvolle voorstellingen en twaalf jaar op het podium is Adriaan wel toe aan een terugblik, opnieuw met muzikant en trouwe vriend Pele aan zijn zijde.

Welke scènes hebben de tand des tijds doorstaan, welke zou Adriaan nu helemaal anders aanpakken? Waar heeft hij kansen gemist en ziet hij nu wel een kans om ze te grijpen? Hoe komt zo’n voorstelling eigenlijk tot stand en wat kunnen we daaruit leren over de persoon achter de speler? Adriaan grasduint door zijn verzameld werk op zoek naar nieuwe betekenis, heldere inzichten én naar die aanstekelijke lachkrampen die we na al die jaren van hem gewend zijn.